پلک های مرطوب مرا باور کن؛ این باران نیست که می بارد، صدای خسته من است که از چشمانم بیرون میریزد.

 

سرزمین دلم سال ها بر اثر جفای روزگار غریب و سرد

به سرزمین یخ زده تبدیل شده بود 

تا اینکه وجود گرما بخش تو 

با آن نگاه پر امید، 

جوانه های سبز امید را در دلم کاشت

و اینک دلم یکپارچه سبز است

و این سبزی را مدیون آفتاب مهربانی توست

که به ناکجا آباد دلم تابیدی

و سیراب از هر مهربانی کردی

کاش این نور مهرت هرگز به غروب ننشیند.



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







:: موضوعات مرتبط: نوشته های بارونی، ،
نويسنده : غریبه