دلتنگی می کنم

تو را می خواهم

خواب تو را می بینم

      ولی تعبیر آمدنت نمی کنم

بی قرار می شوم

        ولی گله نمی کنم

دلم می گیرد 

    ولی حتی صدایت نمی کنم

قول داده ام...

به تو قول داده ام

    دیگر بچگی نکنم

        بزرگ شوم

     با خاطراتت شاد شوم

ولی به من بگو

این رسم غریب...

    این جدایی ها

      این دل کندن ها

آخر این دل کوچک من

کم طاقت تر ازین حرفهاست

تو که مرا به آغوشت عادت داده ای 

         تو که می دانی چطور آرامم کنی

            تو که حال مرا بهتر از خودم می دانی

دلم لمس دستان گرمت را می خواهد

           فقط به دیدارت می اندیشم

                  پس کی از راه می رسی

بر من خرده مگیر

از دلتنگی تو می گویم

شتابان به سویت پر می کشم

خوب می دانم که یک روز

یکی از همین روزهایی که خیلی هم دور نیست،

مجبورم ببوسم و بگذارم کنار...

تمام چیزهایی را که نداشتم؛

دست هایت را...

عاشقی ات را...

همه را...!

زندگی به من آموخت عادت احمقانه ایست،

چسبیدن به چیزهایی که مال تو نیستند...!

در آغوشت بگیر من را

من که هنوز از یاد نبرده ام تو را

هنوز به دنبال نگاهت

در بین چشمان هزاران غریبه می گردم.

سالهاست که مرده ام

بی تو

نه بوی خاک نجاتم داد،

نه شمارش ستاره ها تسکینم...

چرا صدایم کردی ؟

چرا ؟

نگذار؛ نه سیاهی.. نه سکوت ..

نه دیوار ...  نه سیم خاردار .. و نه حتّی من ..

لبخندت را از من بگیرد ..

بگذارشیرینی لبخندت تلخی گذشته را بیرنگ کند..

هر جا که هستی باش ؛

فقط خوشبخت و خوشحال باش…. فقط باش

بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم برایت تنگ شده

فکر نکن بی وفا هستم ، دلم از سنگ نشده...

اعتراف میکنم اینک در حسرت روزهای شیرین با تو بودنم

باور نمیکنم اینک بی توام

کاش میشد دوباره بیایی و یک لحظه دستهایم را بگیری

کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای مرا ببینی

تا دوباره به چشمهایت خیره شوم ،  

تا بر همه غم و غصه های بی تو بودن چیره شوم...

کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای نگاهت کنم ، با چشمهایم نازت کنم

در حسرت چشمهایت هستم ، 

چشمهایی که همیشه با دیدنش دنیایم عاشقانه میشد

بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم هوایت را کرده

در حسرت گرمی دستهایت ، تا کی باید خیره شوم به عکسهایت ،

هنوز هم عاشقم ، عاشق آن بهانه هایت...

اگر یک روز از زندگی من باقی مانده باشد

از هر جای دنیا چمدان کوچکم را می‌بندم راه می‌افتم

ایستگاه به ایستگاه…

مرز به مرز…

پیدایت می‌کنم ، کنارت می‌نشینم

بهت میگم تا بی نهایت دوستت دارم.

وقتی زنی عاشق می شود، دست خودش نیست؛

با صدای آرام صحبت می کند... عشوه هایش بیشتر می شود...

حسادت زنانه می کند... چون نمی خواهد کسی حتی به عشقش نگاه کند،

همیشه می گوید تو مال من هستی!

دوست دارد عشقش، از پشت دستانش را دور بدنش حلقه کند گردنش را ببوسد

چشمانش خمار می شود به آرامی گوشه لبش را گاز می گیرد...

صدایش می لرزد زیر لب می گوید دوستت دارم!

زن می داند که وجودش با عشق کامل تر می شود و با بوسه ای عاشقانه به اوج آرامش می رسد.

هنوز هم صدقه هایم به نیت سلامتی توست...!

هی...

معشوقه ی من...

سلامتی؟!

خیلی حرف است وفادار دست هایی باشی

که یکبار هم لمسشان نکرده ای

بعضی وقت ها چیزی می نویسی فقط برای یک نفر،اما دلـــــــــــت

میگیرد وقتی یادت می افتد که هرکســـــــــــی ممکن است بخواند

جـــــــــــــــــز آن یـــــــــــــــک نــــــــــــــــــــفر..

دلم گرفته است،دلم به اندازه ی غروب،به اندازه ی تک درختی در کویر گرفته است ...

به اندازه ی جامی سرشار از سرخی و سیاهی مرگ ...

نمی دانم بوی شوقی که از نفس های غمناک این شب به جان می رسد

از کرانه های وصال توست

 یا از نرگس های مستی که بر کنار جاده انتظار روییده اند؟

دلم برای سکوت شب همیشه تنگ است...

دلم می خواهد دفتر دلتنگیم را باز کنم و از شب سرد و ساکتم،حرفها بگویم .

دلم می خواهد همه بدانند که اهنگ عبور را با تمام وجود احساس می کنم

 و اشک های بدرقه گر عزیزم را سرازیر می کنم .

چه بگویم از هزاران امید سبزی که در خانه ی دلم ویران می شوند ؟؟

چه بگویم از شب های منحوسی که سپید خاموش را فریاد می زنند ؟؟!!

بال هایم می سوزند،بال های بی عروجم.بال هایی که در قفس مانده اند

 و از پشت میله ها فغان سر می دهند .

 چه کنم ؟؟

میان کوچه های شب منم هم پا... منم تصویر تنهایی... منم دلتنگ شب ...

دلم برای سکوت شب همیشه تنگ است ...

و اینها بهانه ایست

 
دلم بیش از همه برای تو تنگ است ....

مرا به یاد بیاور. مرا از یاد مبر. که انعکاس صدایم درون شب جاری است...

گفتی دوستم داری به اندازه قطرات بارانی که بر روی صورتت میریزد

و من هم دوستت دارم بدون توجه به چتری که روی سرت گرفتی . . .

چقدر دوست دارم با خیال راحت

یک نفس عمیق بکشم

نفسی که پر باشد

از بوی آرامش وجود تـــو

آغوش برای سلامتی مفید است.

آغوش درد را تسکین می دهد.

از استرس می کاهد.

افسردگی را درمان می کند.

خواب را تنظیم می کند.

قلب را جوان می کند.

بدون هیچ عوارض جانبی...

یک داروی معجزه آسای واقعی!

گذشت و مهربانی یک زن،

بخاطر ضعفش نیست

بلکه بخاطر لطافت روح اوست